۱-بازی کودک را جدی بگیرید:
مراقب باشید هرگز نوع نگاه و واکنش‎تان تحقیرآمیز نباشد. ممکن است کودک دقایق زیادی با کودک خیالی دیگری بازی کند و دست او را بگیرد و راه ببرد و یا حتی ساعت‎ها با یک پَر بازی کند او را مسخره نکنید. یادتان باشد او مشغول حرفۀ خویش است و رشد و یادگیری‎اش را ارتقا می‎دهد.
۲- محدودیت ایجاد نکنید:
مراقب باشید تا آنجا که امکان دارد فضا و امکان بازی را گسترش دهید و محدودیت‎های احتمالی را بردارید. مثلاً اگر فضای اتاق برای آب‎بازی مناسب نیست حتماً فضای مثلی حمام یا حیاط را تدارک ببینید. نه اینکه صرفاً بگویید اتاق جای آب بازی نیست.
۳- تکرار برای کودک دوست‎داشتنی است:
ممکن است برای شما به عنوان یک فرد بزرگسال تکرار یک کار اذیت‎کننده و یکنواخت باشد. ولی کودک با تکرار هربار می‎اموزد و لذت می‎برد. او ممکن است ده‎ها بار توپ را به بالا بیندازد و شکل افتادنش را نگاه کند. مانع این تکرار نشوید و الزاماً نخواهید او یک کار جدید و متنوع را انجام دهد.
۴-مستقیم آموزش ندهید:
برخی والدین چون می‎دانند کودک با بازی آموزش می‎پذیرد می‎خواهند مستقیم و با بیان خود چیزی را به او بیاموزند. در صورتی که همۀ اثر آموزشی و جذاب بازی به غیرمستقیم بودن آن است. شما شکل یک گربه را بارها و بارها بکشید تا خودش به مرور متوجه شود گربه چهارپا دارد. ولی از او سوال نکنید که گربه‎ها چند پا دارند؟
۵- به هم‎بازی‎های خیالی ایراد نگیرید:
بعضی والدین وقتی می‎بینند کودک در خیال خود با کسی بازی می‎کند یا معلم شده و برای دانش‎آموزان خیالی صحبت می‎کند احساس نگرانی می‎کنند و فکر می‎کنند اگر مانع نشوند بچه‎شان دیوانه می‎شود در صورتی که این قدرت بیان، تصور جانشینی و خلاقیت کودک را توسعه می‎دهد.
۶- در بازی دروغ نگویید و تقلب نکنید:
بازی برای کودک یک زندگی واقعی در سایز کوچک است و همۀ رخدادهای آن را جدی می‎گیرد و الگوبرداری می‎کند. اگر با کودکتان هم‎بازی شدید هرگز دروغ و حقه‎بازی را برای جذاب شدن بازی به کار نبرید. مثلاً اینکه مشتتان را ببندید و بگویید داخل ان شکلات است و بچه سعی کند انگشتان شما را باز کند و پس از آن نشان دهید که خالی است. این قبل از اینکه خنده‎دار باشد آموزشی به کودک است که می‎توان برای جذاب شدن و شادی دروغ گفت.
۷- به زور وارد بازی نشوید:
اگر کودک شما را به بازی دعوت کرد، مانعی ندارد که در بازی حاضر شوید. اما هرگز نخواهید به زور به بازی‎های او( خمیربازی، خاله‎بازی و…) وارد شوید. عمدتاً سعی کنید دورادور ناظر بازی فرزندتان باشید و خود را در بازی وارد نکنید چرا که کودک به مرور به شما به عنوان هم بازی وابسته می‎شود و شما هم همیشه نمی‎توانید نقش هم بازی او را بازی کنید.
خلاصه کلام اینکه اولاً بدانید بازی مثل غذا برای کودک لازم است. دوم اینکه شرایط بازی را برای او فراهم کنید و مانع او نشوید. سوم اینکه دقت کنید نوع بازی که کودکتان با آن انس می‎گیرد در یکی از قالب‎های شش گانه انواع بازی که گفتیم جای بگیرد و چهارم اینکه بازی کردن و هم‎بازی شدن قواعدی دارد که باید رعایت کنید.